"သဘာ၀ကိုဆက္ခံသူမ်ား ကဗ်ာ

"သဘာ၀ကိုဆက္ခံသူမ်ား"

ျပားျပား၀ပ္သြားခဲ႔တဲ႔ ကမၻာေျမ

အဲဒီ႔ထက္ ဦးညႊတ္လိုက္ပါေလ။

ကိုင္းညႊတ္ေနတဲ႔ ပိေတာက္ေတြ
ေဟာဒီေျမျပင္တစ္ေလွ်ာက္ ေအာက္က်ိဳ႕ခဲ႔ပါေလ။

အံု႔မိႈင္းေနတဲ႔ ဖက္ဆြတ္မိုးေရ
ႏွလံုးသားေတြဆီ တိုးလွ်ိဳးလွည္႔ပါေလ။

ျငင္သာေပ်ာ႔ေပ်ာင္းတဲ႔ သၾကၤန္သံေတြ
ေျခဖ၀ါးဆီမွာ ၀ပ္ဆင္းခံပါေလ။

ဟိုးေရွ႕မွာ.............
သဘာ၀ကို ဆက္ခံသူမ်ား
ႏို႕ဆီခြက္၊ ေရျပြတ္ေတြနဲ႔ ေရကစားေနရဲ႕
သူတို႔အၿပံဳးမ်ားနဲ႔ ျမန္မာျပည္ႏွစ္သစ္
အညစ္အေၾကးတကယ္ကင္းလို႔ ခ်စ္စရာျဖစ္ေတာ႔မယ္
အိပ္မက္သစ္သၾကၤန္ေတြေမြးဖြားဖို႔
သူတို႔ႏွလံုးသားကို တေလးတစား
ကဲ - အေျပးအလႊားသာ ယုယလိုက္ပါေတာ႔ေလ။ ။

သားလတ္

"ခ်က္(Chat)"

'အင္တာနက္' တဲ့
အျပင္မွာ ဆက္သြယ္ၾကည့္မရတဲ့အရာ
အဲဒီအထဲမွာ အကုန္ပါလို႔
ငါတို႔ ကမၻာႀကီးကို က်ဳံ႕ပစ္တယ္။

'အင္တာနက္'ထဲက အျမင္အသိ
၀င္ၾကည့္မွ ရင္ခုန္စရာ
အျပင္လို ပံုစံကိုေတာ့မျမင္ရ
စကားလံုးေတြနဲ႔ အက်အနေျပာ
မေမာစရာ လူတိုင္းအတြက္ထူးဆန္း
'ခ်က္ရူမ္း(Chat room)' ဆိုတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းရွိတယ္။

သိသူ မသိသူ
နာမည္ေျပာင္ အတူတူေတြနဲ႔
စေနာက္ေနၾက ခဏခဏ
တခ်ဳိ႕က အမွန္အကန္ခံစား
သံေယာဇဥ္ျဖစ္သြားရင္ ရာဇ၀င္သစ္
စာတင္ရစ္မယ့္ အင္တာနက္ခ်စ္သူ
အျပင္ဘက္မွာ ဘယ္သူမွ ကူစရာမလိုတဲ့အခန္း
လြမ္းခ်င္တိုင္းလြမ္း ဆန္းခ်င္တိုင္းဆန္း
(ဒါေပမဲ့---)
နမ္းခ်င္တိုင္း နမ္းလို႔ေတာ့မရပါ။

သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရွာ
နည္းပညာအသစ္ေတြရွာ
အဲဒီ 'ခ်က္'မွာ စူးစမ္း
ထူးဆန္းတဲ့ဆက္သြယ္မႈအက်ဳိး
ျပက္ရယ္ျပဳရင္း ခ်ဳိးဖ်က္မလား
ႏွီးေႏွာဖလွယ္ရင္း တိုးတက္မလား
အက်ဳိးဆက္မ်ားမယ့္ နယ္ထဲ၀င္
အသုံးခ်ပံုေတာ့ ျပင္သင့္တယ္။

ခ်က္တာ( Chatters ) ေတြဟာ
ရက္ပ္ပါ (Rapper) ေတြလို ခပ္မ်ားမ်ား
ရာစုသစ္ကို စားေနလိုက္တာ
အနာဂတ္အသစ္အတြက္
တစ္ခါရပ္မပစ္နဲ႔
စစ္မွန္တဲ့ အသိပညာလမ္းထက္မွာ
အဲဒီခ်က္ထဲက ခရီးဆက္လာေပါ႔
ညည္းတြက္လို႔ စိတ္ပ်က္ရင္ အခန္းထဲ၀င္ထိုင္
(ခ်က္တာဆိုတာ)

အိပ္မက္အဆန္းကို အစဥ္အျမဲ ပိုင္ဆိုင္သူေတြသာျဖစ္တယ္။ ။

သားလတ္
၁.၄.၂၀၀၅
၂၂:၀၇နာရီ
['View Point' တည္းခိုခန္း၊ စစ္ေတြၿမိဳ႕၊ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ေရးသည္။]

"သင့္ရဲ႕ဗလင့္တိုင္း"

ခံစားမႈစကားလံုးတိုင္း
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ပါကြယ္။

ေတြ႕ထိမႈအာရံုတိုင္း
ႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားပါကြယ္။

ဟိုးအေ၀းက ျမဴပါးပါးလို
သိပ္သည္းရွတ ေအးစက္မႈမ်ားကို ေဆာင္က်ဥ္း
ေလာကရဲ႕ေဘာင္အတြင္းက သမုဒယ
တယုတယနဲ႔ မွ်ေ၀ပါကြယ္။

ကိုယ့္အိပ္မက္ေလးရယ္
ကိုယ့္စကၠဴေလးရယ္
ကိုယ့္ပို႔စကတ္ေလးရယ္
ကိုယ့္ကဗ်ာေလးရယ္
ကိုယ့္စာအိတ္ေလးရယ္
ကိုယ့္ရင္ခုန္ျခင္းမ်ားရယ္
ႏွလံုးသားနဲ႔ သယ္ေဆာင္ေဖြလွစ္ၿပီး
ကမၻာရဲ႕ ပုန္းခိုရာ ေနရာသစ္
သင့္ရဲ႕ဗလင့္တိုင္းကို အမွတ္တရအျဖစ္ဖန္ဆင္း
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ေန႔မ်ားဆီ လမ္းညႊန္ပါကြယ္။ ။

သားလတ္
၁၇း၅၄နာရီ
၁၄.၀၂.၁၉၉၇
(Valentine's Day အမွတ္တရ)

Sunday, February 13, 2011

"ခ်စ္ေသာကေလးမ်ားသို႔"

ၿငိမ္းခ်မ္းသန္႔စင္တဲ့ အၿပံဳးမ်ဳိး
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ ရယ္သံမ်ဳိး
ႏြမ္းလ်ျခင္းကင္းတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ဳိး
အနာဘယေ၀းတဲ့ ခႏၶာမ်ဳိး
မင္းတို႔ဘ၀ ေတာက္ေလွ်ာက္တိုးလို႔
မိုးေပၚကလူသားမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ။

ငိုေႀကြးျခင္းေန႔ ေ၀းပါေစ
ပူေလာင္ျခင္းေန႔ ကင္းပါေစ
ဆင္းရဲျခင္းေန႔ ရွင္းပါေစ
ညစ္ႏြမ္းျခင္းေန႔ လြတ္ေျမာက္ပါေစ
ဘ၀ ေႏြေနလိုမဟုတ္
ေဆာင္းမိုးတို႔ သရုပ္လို
ေအးျမျခင္းဂုဏ္ေလာင္း
ဘ၀လမ္းမွာ အကုန္ေကာင္းလို႔
ပံုေျပာင္းတဲ့အခါ အမွန္သနစ္နဲ႔
တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ် မမိုက္မဲ
စရိုက္လည္း သန္႔စင္ၾကပါေစ။ ။

သားလတ္
၂၃း၁၃နာရီ
၁၆.၀၂.၁၉၉၇
(ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္က်ေရာက္ေသာကေလးမ်ားေန႔သို႔)

Tuesday, January 25, 2011

"ဖန္တီးမႈ၊ ျဖစ္တည္ခ်က္၊ သိႏိုင္စြမ္းႏွင့္ ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုး"

ဖန္တီးမႈေတြဟာ
ျဖစ္တည္ခ်က္မရွိခင္မွာ
ကဲ႔ရဲ႕ခံရတတ္တာ သဘာ၀ပဲ ဗန္ဂိုး။

သိပ္ၿပီးေအးစက္လြန္းပါတယ္ဗ်ာ
ဒါေတြဟာဗဟိဒၶကိုမထိခိုက္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္
အဇၥ်တၱကိုေရာ ထူးကဲလာႏိုင္ပါ႔မလား။

ေနၾကာပင္၊ ဆိုက္ပရပ္ပင္၊ အိုင္းရစ္ပင္ေတြရဲ႕ၾကားက
ခင္ဗ်ားရဲ႕အႏုပညာဖန္တီးမႈ၀ိညာဥ္
ခင္ဗ်ားနဲ႔ျဖစ္တည္ခ်င္လ်က္အရံႈးေပးခဲ႔ရသလား။

ေျပာင္းခင္းထဲမွာမ်က္လံုးႀကီးလန္
ဦးေခါင္းႀကီးပြင့္၊ ေျခကားယား လက္ကားယားျဖစ္လို႔
အိပ္မက္သစ္ေတြမေ၀ခ်င္တဲ႔ခင္ဗ်ားအတြက္
အနာဂတ္ေတြက ၀မ္းနည္းလ်က္ေပါ႔။

အားေကာင္းတဲ႔မီးေမာင္းတစ္ခုဟာ
ဘယ္ေနရာက်က် လင္းလင္း
ထင္းခနဲျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္ဗန္ဂိုး။

ၾကည္႕စမ္း
ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ႔ပန္းခ်ီကား
ခင္ဗ်ားရဲ႕ဖန္တီးမႈကျဖစ္တည္ခ်က္
လူေတြရဲ႕သိႏိုင္စြမ္း
ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းသြားတယ္ဗ်ာ။ ။

သားလတ္
၅.၈.၁၉၉၄

Monday, January 10, 2011

"အနာဂတ္ဆီ"

အခ်စ္ေရ....

ေနရတဲ႔ဘ၀မွာ
ခံစားမႈဆိုတာ မ်ားစြာရွိမွာေပါ႔။

ျပကၡဒိန္တစ္ခု ၿပီးသြားခ်ိန္
ခရီးသြားရင္း ႀကံဳရတဲ႔အိမ္ကေလးမွာ
ဒုကၡဆိုတာဘာလဲ
ေပ်ာ္စရာဆိုတာ ဒါပဲလို႔
တစ္ခါတည္း ခြဲျခားလို႔မရ
အဲဒါကပဲ ဘ၀ျဖစ္ေနတာေနာ္။

ဘယ္ေတာ႔မွ ေနာက္မဆုတ္ေၾကး
ႏွစ္ေယာက္တည္းလုပ္ထားတဲ႔ေတးေတြ ဆိုရေအာင္
ကိုယ္႔ပုခံုးေဘးမွာ ေႏွာင္ဖြဲ႔မွီတြယ္
ေအာင္ျမင္တဲ႔ အနာဂတ္ဆီ ကိုယ္ခ်ီသယ္သြားမယ္
ခ်စ္ျခင္းသီဖြဲ႕ ႏွလံုးသားရယ္
ယံုၾကည္အားကိုးတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ရယ္
အရိပ္လို ထက္ၾကပ္မကြာထည္႕ရင္း
ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ခရီးျပင္းကို ဆက္ရေအာင္ကြယ္ ။ ။

သားလတ္
၂၀း၅၀ နာရီ
၂၆.၁၂.၂၀၁၀

ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးကို ႏွစ္သစ္ကူး လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေရးေပးခဲ႔ေသာ ကဗ်ာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ စလံုး၏ Gtalk တြင္တင္ထားပါသည္။

Tuesday, January 4, 2011

“မဟာဒီလိႈင္း”

ဟိုးအေ၀းပင္လယ္ျပင္ရဲ႕ ရိုက္ခတ္ျခင္း
ဂီတျမားတစ္စင္းထိုးခြင္းေနသလို
နားစည္ရဲ႕ဗဟိုထဲၿငိမ္လ်က္
ပင့္သက္ေတြအိပ္ေမာက်ခ်ိန္မွာ
ခပ္မွိန္မွိန္ေလးေရာက္ခဲ႔တယ္။

လွပတဲ႔ ရႈေမွ်ာ္ခင္း
မီးျပတိုက္ထင္းထင္းႀကီးနဲ႔
သီးႏွံေတြရဲ႕ယာခင္း
ကမ္းစပ္ေလးမွာ ေမးဆင္းလို႔ေပါ႔။

အဲဒီကမ္းစပ္ေသာင္ျပင္ေပၚ
သမုဒၵရာကို သမုဒယနဲ႔ တြယ္ငင္ခ်င္သူေတြရဲ႕ေနအိမ္
ပင္လယ္ျပင္ကို မၾကည္႕ရဲတဲ႔ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔
ဘယ္ခါမွ မရွိေလတဲ႔ ပင္လယ္ဘက္က ျပဴတင္းေပါက္
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းေအာက္က အနားသတ္မ်ဥ္းကို
မ်က္လႊာခ် ဥေပကၡာျပဳထားတယ္။

ကံၾကမၼာရဲ႕ ေန႔ရက္ဒီဇိုင္းသစ္
ရက္စက္စြာဖြင့္လွစ္ခဲ႔တဲ႔ေန႔
ေမ႔မရခဲ႔တဲ႔မဟာဒီလိႈင္းေတြ
သဲေသာင္ျပင္ေပၚကအိမ္ေတြကို မ်ိဳခ်
အဲဒီကစလို႔ ေျပာင္သလင္းခါသြားတဲ႔ ေသာင္ျပင္
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘယာကင္းစင္ခဲ႔ၿပီ။

တစ္ခါကမ်ိဳးဆက္သစ္တစ္ဦး
ကာလႏွစ္ေတြထဲ လက္ပစ္ကူးၿပီးမွ
ေသာင္ျပင္ကသဲကို ဆြကာတူးရင္း
မီးျပတိုက္နဲ႔ ယာေတာ ေမးခင္းတဲ႔ ေနရာေဟာင္း
ေျခရာေၾကာင္းေတြ ျပန္ထပ္ခဲ႔ၿပီ။

ရာသီသစ္ဆီ တပ္လွန္႔ႏႈိးဆြ
ပင္လယ္ကလာမယ္႔ မဟာဒီလိႈင္း
ခပ္ရိုင္းရိုင္းရင္ဆိုင္ဖို႔ ပင္လယ္ဘက္က ျပဴတင္းတံခါး
ဟင္းလင္းမ်ားေတာင္ ဖြင့္ထားေသးရဲ႕။

'အသက္ရွင္ျခင္းဟာ ေသျခင္းထက္ စြမ္းအားႀကီးတယ္' တဲ႔

အဲဒီ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ရင္ဆိုင္
မဟာဒီလိႈင္းကို ၿပိဳင္မယ္႔သူေတြ
ရဲရင့္တဲ႔ အနာဂတ္ေနေရာင္သမ္းေနဆဲ
ကမ္းေျခမွာ အၿမဲေစာင့္ေနေလရဲ႕။ ။

သားလတ္

၃၁.၁၂.၁၉၉၅

(The big wave by Pearl S.buck ကို ဘာသာျပန္ထားေသာ ေမာင္ေပၚထြန္း၏ 'မဟာဒီလိႈ္င္း' ၀တၳဳကို ခံစား ေရးဖြဲ႕ပါသည္)

Thursday, December 23, 2010

“ပေယာဂမ်ားရဲ႕ည”

ခက္ထန္မာေၾကာတဲ႔ေလ
အိမ္ေျခမဲ႔လို႔ ငါ႔ျပဴတင္းတံခါးကလာႏိႈး
၀ုန္း...ဒိုင္းဆိုၿပီး ဆိုးရြားလွပါကလား။

let me in - let me in ဆိုတဲ႔
ေလထန္ကုန္းက ကက္သရင္းရဲ႕ ေအးစက္စက္လက္
ငါ႔ကိုေပြ႕ဖက္လာသေယာင္ ထင္ေနတုန္း
ေလာကကိုမေထမဲ႔ျမင္အၿပံဳးမ်ိဳးနဲ႔ၿပံဳးသြားတဲ႔
အမုန္းအားေဆးပိုင္ရွင္ေဟာင္း ဟိကလစ္ဖ္က
ငါ႔ကိုအခန္းထဲကေမာင္းထုတ္တယ္။

ေရာ႔ ဟတ္ဆန္၊ မာရီလင္မြန္ရိုးနဲ႔ အဲဗစ္ပရက္စေလ
အခန္းထဲ၀င္ၿပီးခုႏွစ္ေတြအကလာကျပေတာ႔
ရယ္ရမလို ငိုရမလိုျဖစ္ေနတုန္း
ျဗဳန္းဆို ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္း ေပၚလာၿပီး လက္ကာျပ
'အဲဒီေတာ႔ကာ - ဘာမွမပူရေအာင္' ဆိုၿပီး
'သဘင္သည္မ၀င္ရ' ဆိုင္းဘုတ္ကို ထုတ္အျပမွာ
အားလံုးဟာ ေျပးထြက္ေပ်ာက္ကြယ္
ေလးစားပါတယ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ပေယာဂပူးတဲ႔ညထဲ
အိပ္မက္လည္း လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ေနေတာ႔
'အေဆာင္သူရဲ' သီခ်င္းဆုိတဲ႔ ကိုဖိုးခ်ိဳရဲ႕အသံ
နားစည္ထဲ စိမ္႔လွ်ံေနဆဲ
စက္မႈတကၠသိုလ္ထဲက စြယ္ေတာ္ပင္ေအာက္
မေၾကာက္မရြံ႕ ငါဟာစြန္႔စားထြက္ခြာ
အဲဒီမွာ အခ်စ္ရွိေနတာပဲေလ ။ ။

၅.၈.၁၉၉၄

Monday, December 13, 2010

“နစ္ကၽြံကဗ်ာခရီး”

ေန႔ရက္ေလးေတြရဲ႕ၾကားက

ကဗ်ာသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ရွင္ခြင့္
ဒါဟာပစၥဳပၸန္ရဲ႕ပင့္သက္ေတြကို ျဖတ္သန္းမႈျဖစ္တယ္။



ရုရွားကဗ်ာဆရာေပါက္စ 'ယက္စနင္'
သူ႔လည္ပင္းကို ငင္ခဲ႔တဲ႔ႀကိဳးတစ္စ
ဓါတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းမွာ ႏြားလို ေဆာင့္ရုန္းရင္း
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုလုပ္ႀကံလုိ႔ ဆံုးခဲ႔တဲ႔ ဘ၀တစ္ခု
ဒါဟာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ျပဳစုျခင္းလား။



'ယက္စနင္'လို ကဗ်ာဆရာ 'ဟဲမင္းေ၀း'
ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာျမည္ခဲ႔တဲ႔ ေသနတ္သံမ်ား
ကဗ်ာေတးသြားေတြလိုထားခဲ႔
ဒါလည္းကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕တပ္မက္ျခင္းပဲထင္ရဲ႕။



ရုရွားက ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ 'ေဘာရစ္ပတ္စတာနတ္'
ဖိနပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕နင္းေျခမႈ
မတူညီတဲ႔ေလျပင္းမ်ားရဲ႕တိုက္ခတ္မႈ
ၿပိဳယိုင္လဲလုႏိုဗယ္ဆုႀကီး
ေဒါက္တာဇီဗားဂိုးတစ္ေယာက္ ၾကက္သီးမထ
အသက္ရႈက်ပ္ခဲ႔ရေသာကာလမ်ားစြာ
ဒါဟာ ကဗ်ာသမ်ား၊ စာသမားရဲ႕ရုန္းကန္မႈတစ္ခုေပါ႔။



'အႏုပညာေဟာင္းကိုရိုက္ခ်ိဳး'လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ႔တဲ႔
ရုရွားက ကဗ်ာဆရာ 'ဗလာဒီမာ မာယာေကာ႔ဗ္စကီး'
ႏွစ္ေတြရဲ႕ၾကားမွာ က်ဆံုးခဲ႔ၿပီးမွ
လူေတြရဲ႕၀င္စားမႈေလ်ာ႔ပါးပ်က္ျပယ္ခဲ႔ၿပီးမွ
ခါးသီးစြာေ၀ဖန္ပစ္တင္ခံခဲ႔ၿပီးမွ
'ငါ႔အသံရဲ႕တစ္ဆံုးမွာ' ဆိုတဲ႔ သူ႔ကဗ်ာလို
သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူေတြထဲက သူ႔ကဗ်ာအသံေတြ
မွန္ကန္စြာႏွင္းေျချဖတ္သန္းခဲ႔ၾကလို႔
ကဗ်ာကို အနာနဲ႔ရင္းစားတဲ႔ တိုးေ၀ွ႔မႈတစ္ခုျဖစ္တည္ေစခဲ႔တယ္ေလ။



'လူေတြဟာအခ်ဳပ္အခ်ယ္၊ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြကို အာခံခ်င္တယ္' ဆိုတဲ႔
အေမရိကန္က ကဗ်ာဆရာ 'အီးမာဆင္'
ညီမွ်စြာအသက္ရွင္ေနထိုင္မႈကို ျပဳစုရင္း
သူ႔ကို မလိုလားအပ္သူေတြက
'စာေပပါရဂူဘြဲ႔' ခ်ီးျမွင့္တာခံခဲ႔ရ
ဒါဟာျမင့္ျမတ္တဲ႔ အသက္ရွင္ျခင္းအျဖစ္
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ေမာ္ကြန္းတစ္ရစ္သူတစ္ေယာက္ဘ၀ ျဖစ္ျပန္ေရာ။

တကယ္ေတာ႔ ေန႔ရက္ေတြဆိုတာ
အုတ္ျမက္တစ္လႊာ၊ သဲတစ္ဖ်ာလို႔ ဘယ္သူသိခဲ႔သလဲ
အၿမဲတမ္း အက္ဆစ္နဲ႔ပက္ခဲ႔သူေတြသာ
မညွာမတာနဲ႔ေလေတြ တစ္၀ရွဴရိႈက္ေနတုန္း
ပြတ္တိုက္စားမႈေၾကာင့္ ပါးလႊာသြားတဲ႔အရာေတြ ရွိခဲ႔တာ သိဖို႔ေကာင္းခဲ႔
(တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ .......................)
ကိုယ္႔မ်က္ရည္က်ဖူးမွ သူမ်ားငိုတာသိၾကမွာပဲေလ။ ။

သားလတ္
၆.၈.၁၉၉၄

Wednesday, November 3, 2010

အပူပိုင္းရြက္ျပတ္ေတာ

ေလဒဏ္ ေနဒဏ္နဲ႔ဘ၀
မလွမပ အေတာင္က်ိဳးရင္း
ကႏၱာရမွာ ႀကီးျပင္းခဲ႔တယ္။

တစ္ေတာထဲမွာ ဖြားတာပဲ
မွားစရာတစ္ခုက 'ရာသီ'ရွိခဲ႔
ဒီလိုနဲ႔ အၿမဲစိမ္းေတာမွာ အသက္ရွင္ခဲ႔တာၾကာၿပီ။

ပြဲသိမ္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔
ပတ္မႀကီး ေဖာက္ခြဲခဲ႔တဲ႔သူလို႔စြပ္စြဲခံခဲ႔ရ
ေနဒဏ္ေၾကာင့္ဆြံ႕အသြားတဲ႔ရြက္ေၾကြေတြျမင္လား
အမွားေတြနဲ႔ခါးျဖတ္ထားမွေတာ႔
အပူပိုင္းရြက္ျပတ္ေတာရဲ႕သေဘာ
အၿမဲစိမ္းလန္းရမွာေတာင္ ေမာတယ္ထင္ရဲ႕ ။ ။

( 'သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

Sunday, October 31, 2010

ခက္ဆစ္အေဖာ္မ်ား

မျမင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကိုယ္႔ရုပ္ကို
မွန္ထဲထည္႔ၾကည္႔ဖူးတယ္
ဘယ္ေတာ႔မွမတူခဲ႔ဘူး
ထူးျခားစြာ က်ံဳ႕ျခင္း က်ယ္ျခင္း
ရွင္းရွင္း ႀကီးပဲေတြ႔ခဲ႔ရတယ္ ။

နားမလည္ႏိုင္တဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ဘာသာရပ္
တရစပ္သင္ၾကားခဲ႔ရတဲ႔ ေတာင္တက္ေန႔ေတြ
ရႈပ္ေထြးေပြလီ ေသာကဇာတ္ခင္းခဲ႔
ေလာကရဲ႕ေခ်ာက္နက္ထဲ အားပါးတရ ခုန္ဆင္းၿပီးမွ
ကတုန္ကရင္နဲ႔ ဖက္တက္ေနရခ်ိန္
ဘ၀အဓိပၸါယ္ေတြက ေမွးမွိန္တုန္းေပါ႔ ။

ရာသီေႏြလမ္းၾကမ္းၾကမ္းကေန ေခၚေဆာင္လာ
ပလာကႀကိဳးတန္ဆာနဲ႔ အထိန္းေတာ္ႏွစ္ပါး
ငါ႔အနားမွာ ခစားအမႈထမ္း
အဲဒီ႔မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းလမ္းစ
အဲဒီ႔မွာ တရားဆိုတာေတြရဲ႕လမ္းစ
အဲဒီ႔မွာ တည္ၿငိမ္ျခင္းရဲ႕လမ္းစ
အဲဒီ႔မွာ မွန္ထဲကမရခဲ႔တဲ႔ကိုယ္႔ရုပ္
ႏွလံုးသားစက္ရံုက ထုတ္လုပ္တည္ေဆာက္
'ကာရန္' လမ္းသစ္ေအာက္
'သံစဥ္' ကမ္းျမစ္ေရာက္
ကြန္းေထာက္ခိုနားရာေနရာသစ္
ေအာင္ျမင္ေရးတံခါးဖြင့္လွစ္ကာ
ရင္ထဲကခက္ဆစ္ေတြရွင္းျပေနၿပီ
အေရွ႕ဆီမွာ ရာသီေဆာင္းနဲ႔မိုးပဲ က်န္ေတာ႔တယ္ ။ ။



( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

Saturday, October 30, 2010

အနမ္း

ေလျပည္ငယ္ရဲ႕ တို႔ထိမႈလို
ႏူးညံ႔မႈက သူ႔ဂုဏ္ျဒပ္ေပါ႔ ။

မုန္တိုင္းတစ္ခုရဲ႕ အစလို႔ဆိုရင္
အဲဒီ႔မုန္တိုင္းရဲ႕ အဆံုးဟာလည္းသူပါပဲ။

ျဖဴစင္ျခင္း ရွင္းသန္႔ျခင္း
ၿပီးေတာ႔ ေအးျမျခင္းေတြနဲ႔
ဒါ - ပကာသနကင္းတဲ႔ အခင္းအက်င္းတစ္ခုေလ။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ခ်စ္သူတို႔ရဲ႕ သေကၤတ
ဒါမွမဟုတ္ နိမိတ္ပံုတစ္ခု
အဲဒါေတြက သူျဖစ္ခဲ႔တယ္ ။ ။


(၂၀၀၁ခုႏွစ္-ဇြန္လ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္)

အစစ္နဲ႔အတု

ႏုပ်ိဳျခင္းဟာ အစစ္မဟုတ္ဘူး
ရင့္ေရာ္ျခင္းရဲ႕ ငယ္ဘ၀ျဖစ္တယ္ ။

သန္စြမ္းျခင္းဟာ အစစ္မဟုတ္ဘူး
နာမက်န္းျခင္းရဲ႕ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္တယ္ ။

ခ်မ္းသာျခင္းဟာ အစစ္မဟုတ္ဘူး
ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕ အတုအေယာင္ျဖစ္တယ္ ။

ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာ အစစ္မဟုတ္ဘူး
က်ဆံုးျခင္းရဲ႕ အေရျပားတစ္ခုျဖစ္တယ္ ။

ရွင္သန္ျခင္းဟာ အစစ္မဟုတ္ဘူး
ေသဆံုးျခင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုျဖစ္တယ္ ။

တည္ၿမဲျခင္းဟာ အစစ္မဟုတ္ဘူး
မတည္ၿမဲျခင္းရဲ႕ ကာလအခိုက္အတန္႔ျဖစ္တယ္ ။

တကယ္႔အစစ္ဆိုတာ
ရပ္တည္မႈတစ္ခုပဲရွိခဲ႔
အတုရဲ႕အပယ္ခံေနရာမွာေပါ႔ ။

အစစ္ဆုိတာကို ရခ်င္ရင္
အခ်ိန္ေတြကို ႏွင္ခဲ႔ရမယ္
ခႏၶာေတြကို က်ဥ္ခဲ႔ရမယ္
အသိေတြကို ငင္ခဲ႔ရမယ္
တရားေတြကို မင္ခဲ႔ရမယ္ ။

မွတ္ထားပါ.................
လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ႔ျပည္ဆိုတာ
စစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ႔ အတုေတြသာျဖစ္ၿပီး
နိဗၺာန္ရဲ႕လိုက္ကာတစ္ခုသာျဖစ္တယ္ဆိုတာပါ ။ ။


(၂၀၀၀ခုႏွစ္-စက္တင္ဘာလ၊ မႈခင္းရႈေထာင့္)

Sunday, October 17, 2010

လက္ႏွစ္ဖက္

လက္တစ္ဖက္က လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲတယ္
လက္တစ္ဖက္က လက္တစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္တယ္
ဒီလိုနဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖစ္ခဲ႕တယ္ ။

အဲဒီလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ပဲခ်စ္ျခင္းဟာ ထာ၀ရတည္တယ္
အဲဒီလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ပဲဘ၀တစ္္ခု တည္ေဆာက္တယ္
အဲဒီလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ပဲ အရာရာအားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္တယ္
ခ်စ္သူ.......ကိုယ္႕လက္တစ္ဖက္ရယ္ မင္းလက္တစ္ဖက္ရယ္
တစ္သက္တာအတြက္ဖမ္းဆုပ္လို႕ ၿမဲေစမယ္ ။ ။


(ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္႔ခ်စ္သူလက္ထပ္ၿပီးေနာက္ Gtalk တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ ပထမဆံုးတင္ေသာကဗ်ာ)

ခြဲမရေသာခ်စ္သူမ်ား

နက္နဲတဲ႔ပင္လယ္
ခက္ခဲတဲ႔ေက်ာက္ေဆာင္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဘ၀မွာေတြ႕။

အၿပံဳးကုိေဆာင္
လက္မကိုေထာင္ရင္း
ေနာင္လာသမွ်အနာဂတ္လမ္းမွာျဖင့္
(ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကေလ...........)
ျဖတ္သန္းေပ်ာ္ေမြ႕။ ။


(ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္႔ခ်စ္သူအတြက္ Gtalk တြင္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္တင္ခဲ႔ေသာကဗ်ာျဖစ္ပါသည္၊)

Thursday, October 14, 2010

သံမဏိစည္း

လြမ္းမိရင္ေတာင္
ခ်ည္ေႏွာင္ရစ္ထား၊ ထိုႀကိဳးမ်ားျဖတ္
အလြမ္းျပတ္ေစ၊ တတ္ေနေသာကဗ်ာ
ထိုစာေတြထဲ၊ အလြမ္းလႊဲႏွစ္
ခ်စ္သည္႕ကာလေမ႔ပစ္သည္။

အိပ္မက္ရင္ေတာင္
အိပ္မက္ေဖာင္ေပၚ၊ ေယာင္၍မပါ
ေမ်ာကာမလိုက္၊ သတိမိုက္မရွိ
အသိလိုက္ညွိ၍၊ ထိုေန႕ညမွာ
ထကာထိုင္တတ္၊ အိပ္မက္ရပ္ေစ
ဤသို႔ေ၀ဒနာျဖတ္ပစ္သည္။

ရုတ္တရက္ထြက္
စကားျမြက္ေျခြ၊ အခက္ေပြေအာင္
ေဖြေဆာင္က်န္ရစ္၊ နာမည္လွစ္ဟ
ထိုခဏ၌၊ ႏႈတ္ခမ္းကို္က္ကာ
မမိုက္ပါဟု၊ သူ႔နာမည္လည္းမေျပာ
ကိုယ္႔စကားလည္းမဟ၊ ရင္မွမ်ိဳသိပ္
တိတ္တိတ္မလႈပ္
ႏႈတ္စကားနည္းကာ ေနျဖစ္သည္။

မပိုင္သည္႕ပန္း
တျခားလန္းေန၊ လြမ္းသင့္ေလသလား
စည္းေတြျခားၾက၊ ထိုဘ၀မွာ
ကာလအဆံုး၊ တစ္သက္လံုးတိုင္
လြမ္းငိုင္မရွိ၊ အသိႏွင့္တြက္
အိပ္မက္မေ၀၊ စကားေျခြမျဖစ္
ခ်စ္သမွ်ကာလ
' တစ္ခါက' သာျဖစ္ေစမည္။


(၁၉၉၅ခုႏွစ္-ဧၿပီလ၊ ေရႊသမင္မဂၢဇင္း)

တဒဂၤ

အၾကည္႕တစ္ခုဟာ
ပင္လယ္ထဲကလိႈင္းတံပိုးေတြေခၚေဆာင္လာလို႔
ရင္ထဲမွာရိုက္ခတ္သြားၿပီထင္တယ္။

စကားတစ္ခြန္းဟာ
ဟိုးအထက္ေကာင္းကင္ဖ်ားက
နတ္သားေတြရဲ႕တူရိယာ၊ ေစာင္းတံပိုးသံေတြေခၚေဆာင္လာလို႔
နားထဲမွာၿငိမ္႔ေအးသြားၿပီထင္တယ္။

စင္စစ္....................
ပင္လယ္ထဲကလွ်ပ္ျပက္ျခင္းလို
ေကာင္းကင္ေပၚကမိုးၿခိမ္းသံမ်ားလို
အားလံုးဟာတဒဂၤမွ်သာၾကာပါတယ္။

ေတြ႕ဆံုရတဲ႔ခဏတာဟာ
ကာလမ်ားစြာကိုေမ႔ေလ်ာ႔ေစတတ္တယ္ဆိုတာ
ဘယ္သူသိခဲ႔ပါသလဲကြယ္ ။ ။


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

အစြဲအလမ္း

အသည္းကၽြမ္းေအာင္ေပါ႔
စြဲလမ္းကာတြယ္တာခဲ႔။

စားစိတ္၊ ေနစိတ္၊ သြားစိတ္မွာေတာင္
အနားမွာအရိပ္တစ္ခုပါသလိုမို႔
စိတ္မွာအၿမဲတမ္းတကာ
အစြဲအလမ္းေတြရစ္ပတ္လာသမွ်နဲ႔
(ကိုယ္ကကြယ္.................)
ခ်စ္တတ္ပါရဲ႕ ။ ။


( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

Tuesday, October 12, 2010

ခ်စ္သူ

ေကာ႔ညႊတ္သီစို
မ်က္၀န္းညိဳမွာ၊ ၾကည္ပိုေတာက္ပ
တိမ္စင္လသို႔၊ ပ်ပ်မမႈန္
ေရာင္စံုမယွက္၊ ရင္ထက္စြဲၿငိ
အခ်စ္၏အေရာင္၊ အျပာေဆာင္ေန
အေမွာင္ေျခြဆင္း၊ ၾကည္႕လိုက္ျခင္းတြင္
သက္ျပင္းေတြခ်၊ မ်က္လႊာခ်လို႔
ကိုယ္ကမၾကည္႔ရဲ၊ အသိထဲမလံု
အျမင္ဆံုတိုင္း ရင္ခုန္သည္။

နက္ေမွာင္ရွည္လ်ား
ဆံႏြယ္ဖ်ားမွာ၊ ေလသားနမ္းရိႈက္
သယ္ရာလိုက္ပါ၊ လူးလာေ၀႔၀ိုက္
ထိုအခိုက္ေပါ႔၊ စုပိုက္ယုယ
သူ႔ဆံစမွ်င္၊ အသာတင္သပ္
တလွပ္လွပ္ကြယ္၊ မျပတ္ဘယ္ေတာ႔
ေခါင္းေမာ႔ေခါင္းခါ၊ မ်က္ႏွာအလႊဲ
ျမင္လုိက္ဆဲတြင္ရင္ခုန္သည္။

နီရဲရႊဲစို
ႏွင္းဆီလိုႏႈတ္ခမ္း၊ အေပၚတန္းပါး
ေအာက္တန္းကားထူ၊ တြဲကာစူလွ
အပူစေမ႔၊ ႏႈတ္ကေမႊ႕လွ်င္
မေတြ႕ျမင္ေလာက၊ ခ်ိဳျမအသံ
နားထံစီးေမ်ာ၊ ညီေသာသြားမ်ား
စီထားေျဖာင့္ျဖဴး၊ ရင္ၾကည္ႏူးသည္
ဖူးငံုပန္းဖတ္၊ ပြင့္လွပ္မည္႕ဟန္
စိတ္မွာႀကံမရ၊ ႏႈိးဆြမသိစိတ္
တိတ္တိတ္ေလးႏြမ္း၊ အို-စိတ္ၾကမ္းတို႔
မွန္းေတြးေလတိုင္း ရင္ခုန္သည္။

ေျဖာင့္သြယ္ေကာ႔သြား
ႏႈတ္ေခါင္းဖ်ားမွာ၊ ေခၽြးမ်ားစုစု
ဟိုဥသည္မီွ၊ တြဲကာစီခိုက္
သီသည္႔ေခၽြးမ်ား၊ လက္ဖ်ားႏွင့္ဖယ္
ႏွာတံငယ္၀င္း၊ ျဖဴေခ်ာျခင္းၿမဲ
ရင္တြင္းစြဲမက္၊ ႏႈတ္ခမ္းထက္ဆက္ေသာ
ခ်ိဳင့္ခြက္ရွည္ေမ်ာ၊ ရင္သိပ္ေမာေစ
အနမ္းေျခြလမ္း
ပန္းေျဖစခန္းတစ္ခု၊ ႏွလံုးသားထုထင္
စိတ္တြင္တြယ္ဖက္
ေတြးၾကည္႔လ်က္တြင္ ရင္ခုန္သည္။

ေသြးေၾကာနီစိမ္း
ယွက္သြယ္ယိမ္းႏြဲ႕၊ ခက္တိမ္းလဲ႔ျမင္
မွဲ႔မထင္ေသာ၊ ျဖဴစင္ပါးထက္
ႏုညက္သနပ္ခါး၊ ခပ္လႊာလႊားတင္
ၾကည္ရႊင္ၿပံဳးျပ၊ ျမင္ရခ်ိဳင့္ခြက္
ပါးခ်ိဳင့္လက္စို
အသက္ပိုႏုထင္
ရွက္သလိုျပဳလွ်င္ ရင္ခုန္သည္။

သြယ္လ်ခႏၶာ
လွပပါလို႔၊ နိမ္႔ကာျမင့္တက္
မို႔ေမာက္ထက္၀န္း၊ ေတာက္ပရႊန္းေ၀
လွလြန္းေနေသာ၊ အလွေတာမွ
အေမာပန္းသခင္၊ ရင္ကိုႏႈိးၾကြ
ပန္းလွရနံ႔၊ စြဲၿငိပ်ံ႕ေစ
အသိေ၀ေသာ၊ ခ်စ္ေနသည္႕သူ
အပူမရွိ္၊ သူမသိလည္း
အၾကည္႕သူခိုး၊ တိုးလွ်ိဳးပုန္း၀ွက္
ေငးေနရက္သူ၊ သည္လူမိႈင္ေငး
အေတြးထဲခ်စ္၊ အိပ္မက္သစ္ေ၀
အခ်စ္ေတြမ်ား၊ ႏွစ္ေတြပြားစဥ္
ၾကင္နာကာလေရြ႕
အျမင္မွာခြာမရ၍
အစဥ္သာထာ၀ရမေမ႔ေတာ႔ပါ။ ။



( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )

အလင္းႏွစ္ေစာင့္သူမ်ား

ညဥ္႕လယ္ယံကိုပဲ
ဂီတသံနဲ႔အစာေကၽြး
တစ္ေရးမႏိုးသူေတြရဲ႕အိပ္မက္အျပင္က
ေခ်ာင္က်က်အုတ္ခံုတန္းေတြေပၚမွာ
သူတို႔ေနရာအၿမဲယူထားတယ္။

လိႈက္ေမာတုန္ခါေနတဲ႔အသံေတြက
ေအာင္ျမင္မႈအာဟာရေတြကိုေတာင့္တပံုမ်ိဳး
ဆိုးရြားတဲ႔ညတေစၦေတာင္
ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ထၾကည္႕ရတဲ႔ဘ၀
အဲဒါလူအမ်ားေျပာတဲ႔ ' ဂ်စ္ပစီ 'ေတြရဲ႕အစေလ။

အုတ္ခံုနားမွာဇိမ္က်ေနတဲ႔
ေခြးပိန္မလည္းနားရြက္ကိုတြန္႔ လြန္႕ခနဲထ
စည္းစိမ္စြန္႔လို႔ေနရာေဟာင္းကိုခြာ
ဒါေတာင္တက္ၾကြစြာနဲ႔
သူတို႔ရင္ထဲကေခၽြးေတြကိုေရရြတ္လို႔
ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြကိုဆြတ္ခ်င္ေနေလရဲ႕။

ဆံုးရံႈးျခင္းေႏြ
ေၾကကြဲျခင္းမိုး
ဆိုးရြားတဲ႔ေဆာင္း
အေဟာင္းစြန္႔တဲ႔အမႈိက္က်င္းထဲႏွစ္ၿပီးထည္႔ခဲ႔
ဒီလိုနဲ႔အလင္းႏွစ္ကိုေတြ႕သြားသူေတြ
အလင္းႏွစ္ကိုဆက္ေစာင့္သူေတြ
(ဟိုမွာၾကည္႕ေလ)
လမ္းေထာင့္ကအုတ္ခံုေတြမွာရွိေနတယ္။ ။



( လမ္းေဘးအုတ္ခံုေပၚမွဂီတကိုဖက္တြယ္ရင္း ေအာင္ျမင္သြားသူမ်ား၊ မေအာင္ျမင္ေသးသူမ်ားအား ရည္ညႊန္းခံစားေရးဖြဲ႔ပါသည္။ )

( ' သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ ' ကဗ်ာစာအုပ္မွ )