လြတ္ကုနျ္ပီ

နွလုံးဟာဒယ ရႊင္ျပႏုိင္ၾကပါေစ။
အင္းစိန္ သီးသန္႔ေထာင္မွာေနတုန္းက အျဖစ္အပ်က္တခုပါ၊ အဲဒီမွာ အက်ဥ္းဦးစီးဌာန ၀န္ထမ္း တေယာက္ က က်ေနာ္တို႔ ၁ တိုက္မွာ တာ၀န္လာက်ပါတယ္၊ ေရာက္စဆုိေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ စိမ္းေနၾကတာေပါ့။
၂ ရက္ ၃ ရက္ေလာက္ေနေတာ့၊ က်ေနာ့္အခန္းေရွ႕ကိုလာျပီး အဲဒီ၀န္ထမ္းက စကားလာေျပာတယ္။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္က နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲဆိုေတာ့“ေလလြင့္”တဲ့။ က်ေနာ္က မဟုတ္ဘူး၊ နာမည္အရင္း ကိုေမးတာ ဆိုေတာ့ အေမေပးကတည္းက ေလလြင့္ပဲတဲ့။ မွတ္ပံုတင္ထုတ္ျပတယ္။ ေမာင္ေလလြင့္။ ၀န္ထမ္း ကတ္ထုတ္ျပတယ္။ တပ္သားေလလြင့္။
ျမတ္စြာဘုရား ဘယ္လိုမိဘေတြကပဲ ေပးထားတဲ့နာမည္လည္းမသိ။
ေလလြင့္ဟာ ေလလြင့္ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လိုက္တယ္။ အေဆာင္တေဆာင္မွာ ၁၅ ရက္ထက္ ပိုျပီး တာ၀န္ မထမ္းေဆာင္ရဘူး။ ျပႆနာတခုခုတက္ျပီး အေဆာင္ေျပာင္းအျပစ္ေပး ခံရတာပဲ။
ဘာျပႆနာရွာသလဲ မေမးနဲ႔ မနက္မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္အထိ တခ်ိန္လံုးမူးေနတယ္။ သူမူးလာရင္ အၿမဲတမ္းဆို ေနက် သီခ်င္း တပုဒ္ရွိတယ္။ “ေက်ာက္တူးသမား” သီခ်င္းကို ဖ်က္ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္း။
“ဟိုတိုက္မရရင္ ဒီတိုက္…၊ ဟိုအခန္းမရ ရင္ ဒီအခန္း…၊ အခန္းေပါင္း တေထာင္ စံုေအာင္ေတာင္းမယ့္ ၀န္ထမ္းေလးေတြပါ…”
အက်ဥ္းဦ္းစီး၀န္ထမ္းေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ေထာင္က်ေတြဆီက ထမင္းစားဖို႔ ငါးပိေၾကာ္၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ အဲဒါမ်ဳိး ေတြ လိုက္ေတာင္းတာကို အဓိပၸာယ္ရတဲ့ အဲဒီသီခ်င္းကို အၿမဲတမ္း ဆိုေနတတ္တယ္။
ဆိုတာကလည္း တိုးတိုးေလးမဟုတ္ဘူး။ တတိုက္လံုးၾကားေအာင္ ေအာ္ဆိုေနတာ။ တရက္ သူ ညပိုင္း ဂ်ဳတီ က် လို႔ ညေန ၆ နာရီေလာက္ ေထာင္ထဲကို ၀င္လာတယ္။ အဲဒီေန႔က သူေတာ္ေတာ္ မူးလာတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း သူ ဆိုေနက် သီခ်င္းနဲ႔ပဲ၊ ၀င္လာၿပီး က်ေနာ့္အခန္းဆီကို တန္းလာတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ခင္တယ္။
အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲက လန္ဒန္ ေဆးလိပ္၂ လိပ္ထုတ္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ “ငါးသေလာက္ ဟင္းေလး ဘာေလး မစားခ်င္ဘူးလား” တဲ့။
က်ေနာ္ကလည္း“ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ကိုေလလြင့္ရယ္၊ ေထာင္ထဲမွာ ၃ႏွစ္ေက်ာ္ေနျပီ စားခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ၊ သူ႔ရဲ႕ညာဘက္ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကို လက္ႏႈိက္ျပီး ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့အခါ တေတာင္ ေလာက္ရွိတဲ့ ငါးသေလာက္ၾကီးတေကာင္။
“အဲဒါကို ဟင္းခ်က္လိုက္ ေထာင္မႉးမိရင္ က်ေနာ္ခ်က္ခိုင္းတာလို႔ေျပာ”ဆိုျပီး သူ ထြက္သြားတယ္။
ေထာင္ထဲမွာက မီးေမႊးခြင့္မရွိဘူး။ မီးေမႊးတာမိရင္ ေဒါက္ေျခခ်င္းခတ္ ျပစ္ဒါဏ္ပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေလလြင့္က သူခ်က္ခိုင္းတာလို႔ ေျပာခိုင္းတာ။ အဲဒီလို ေလလြင့္။
ဒီလိုနဲ႔ ည ၈ နာရီေလာက္ သူျပန္ေရာက္လာေတာ့၊ သူေတာ္ေတာ္မူးေနျပီ။ ေျခလွမ္းေတာင္ သိပ္မမွန္ေတာ့ဘူး။
“က်ေနာ္ ထမင္းမစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အရမ္းမူးေနျပီ”ဆိုျပီး က်ေနာ့္အခန္းေရွ႕မွာတင္ သူထိုင္ရက္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ သြားတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ည ၁ နာရီေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေရွ႕၂ တိုက္ကို ေအာ္ေမးသံၾကားရတယ္။
“၂ တိုက္၀န္ထမ္း သတင္းပို႔”
“၂ တိုက္ အက်ဥ္းသားဦးေရ ၆၀ အားလံုးေကာင္းပါတယ္ ေထာင္ပိုင္ႀကီး”
က်ေနာ္လည္း ေခါင္းႀကီးသြားတယ္။ ေထာင္ပိုင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ေရွာင္တခင္ ၀င္စစ္ေနတာ။ ေထာင္မွာက သတင္း ပုိ႔ ဆိုရင္ တာ၀န္က်တဲ့၀န္ထမ္းက “အားလံုးေကာင္းပါတယ္ ေထာင္ပုိင္ႀကီး” ဆိုျပီး ျပန္ေအာ္ရတယ္။
အဲဒါနဲ႔ “ကိုေလလြင့္ ကိုေလလြင့္ ထ ထ ေထာင္ပိုင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ၀င္စစ္ေနတယ္”လို႔ႏႈိးေပမယ့္ ေလလြင့္ကေတာ့ တအီအီလုပ္ေနတုန္းပဲ။
က်ေနာ္ကလည္း သူ႔ေက်ာကို အတင္းတြန္းရင္း “ေဟ့လူ ထ ထ ျပႆနာတက္ ေတာ့မယ္”လို႔ ေျပာေနတုန္းမွာပဲ ေထာင္ပိုင္ႀကီးဆီက အသံထြက္လာတယ္။
“၁ တိုက္၀န္ထမ္း သတင္းပို႔”
တေထာင္လံုးအပ္က်သံေတာင္ မၾကားရ ဘူး။ ေလလြင့္ကလည္း မႏိုးဘူး။
ေထာင္ပိုင္ႀကီးဆီက ေနာက္ထပ္ အသံထြက္လာတယ္။
“ေဟ့ ၁ တိုက္က ေခြးမသား၀န္ထမ္း အိပ္ေနသလား သတင္းပုိ႔”လို႔ ေအာ္သံအျပီးမွာေတာ့။
ေလလြင့္လည္း ရုတ္တရက္ ႏိုးလာျပီး အလန္႔တၾကားနဲ႔ -
“ ၁ တုိက္ အက်ဥ္းသားဦးေရ ၇၅ ေယာက္၊ အားလံုးလြတ္ကုန္ၿပီ ေထာင္ပိုင္ႀကီး”လို႔
အက်ယ္ႀကီး ထေအာ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။  ။
ထက္ရာဇာ  ဧ၇ာ၀တိမွ