Generation အေပ်ာက္ခံေတာ့မွာလား မိေအးရယ္

Generation အေပ်ာက္ခံေတာ့မွာလား မိေအးရယ္



မိေအး - - လူပံုက ပိန္ပိန္ပါးပါး အသားက ျဖဴျဖဴနဲ႔ သူမဟာ တကယ့္ကို ရန္ကုန္သူၾကီးဆိုပါေတာ့ ။ မိေအးအိမ္က စီးပြားေရး လည္းအရမ္းၾကီးဆိုးဆိုးရြားရြားမဟုတ္ပါဘူး ။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္နဲ႔သားသမီးေတြကို ပညာ သင္ေပးႏုိင္ တဲ့အေျခအေနဆိုပါေတာ့ ။ မိေအးမွာ မိႏွင္းဆိုတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။ သူနဲ႔ေလးႏွစ္ ကြာ တာေပါ့ ။ မိေအးဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တျခားသူေတြ လို ေယာင္ ခ်ာခ်ာနဲ႔ကြန္ျပဴ တာသင္ တန္းလိုလို စာရင္းကိုင္လိုလို နဲ႔တစ္ႏွစ္ေလာက္ တက္လိုက္တယ္ ။ အဲဒီလိုနဲ႔အခ်ိန္ေတြၾကာ လာတာနဲ႔ အမွ် မိေအးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းတေျဖးေျဖးမ်ားလာခဲ့တယ္ ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အၾကီး ဆံုးေရာ ဂါၾကီးတစ္ခု စြဲကပ္ေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔မိေအးၾကံဳခဲ့ရတယ္ ။ အဲဒီေရာဂါၾကီး က ျမင္ရေတြ႔ ရတဲ့ေရာ ဂါတစ္ ခုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္တိုင္းလိုလို မိေအးတို႔လို ျမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္ေတြမွာ ဒီေရာဂါ က အေသြးအသားထဲအထိ တျဖည္းျဖည္းစိမ့္၀င္လာခဲ့ရတယ္ အဲဒီေရာဂါကေတာ့ “ ႏုိင္ငံျခားမွာ သြားအလုပ္ လုပ္ခ်င္ တဲ့ေရာဂါ ” တဲ့ ။

မိေအးစဥ္းစားရျပီ ။ သူ႔မိသားစုအေျခအေနနဲ႔ဆို မရွိရွိတာေလး စုတန္တာစု ေရာင္းတန္တာေရာင္းျပီး သူ႔ကို ႏိုင္ငံျခားပို႔ေပးႏုိင္မယ့္အေျခအေနရွိတယ္ ။ သူလည္းစာရင္းကိုင္ေလးကြန္ျပဴတာလည္းအေတာ္အတင့္ တတ္ ကၽြမ္းေနျပီဆိုေတာ့ သူဘယ္ကိုသြားရမလဲဆိုတာစဥ္းစားတယ္ ။ သူ႔စိတ္ထဲ မွာသြားခ်င္တဲ့ႏုိင္ ငံတစ္ခု ရွိတယ္ ။ အဲဒါကေတာ့ ေရပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ့ စင္ကာပူဆိုတဲ့ ေရေပၚျမိဳ႕ေတာ္ေလးတစ္ခုဆီကိုေပါ့ ။ အဲဒီမွာ မိေအးၾကား ဖူးတာကေတာ့ အလုပ္အကိုင္ေတြေကာင္းတယ္ ပညာေရးအခြင့္အလမ္းေတြမ်ားတယ္ ပိုက္ ဆံေတြအ မ်ားၾကီးရတယ္ ဒါဆို သူတို႔မိသားစုခ်မ္းသာျပီေပါ့ ။ မိေအးအိပ္မက္ေတြဟာ တကယ့္ၾကယ္ေတြ ထြန္းလင္းေန တဲ့ေကာင္းကင္ျပင္လိုပါပဲ ။ လင္းလိုက္ေနလိုက္တာ ။

ဒီလိုနဲ႔မိေအး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ သူဇာ နဲ႔ မူယာတို႔ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ တိုင္ပင္ပါေတာ့တယ္ ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကလည္း စင္ကာပူ ထြက္ဖို႔သေဘာတူၾကသတဲ့ ။ ဒီေတာ့ သူတို႔ ၃ ေယာက္ ပါ့စပို႔ကိစၥ ၊ visa ကိစၥေတြလံုးပန္းၾကရေတာ့တာေပါ့ ။ သူတို႔ရင္ထဲကအေပ်ာ္ေတြကို သူတို႔သာအသိဆံုးျဖစ္ၾကပါလိမ့္မယ္ ။ သူဇာကလည္း သူ႔ေမာင္ေလးအတြက္ ေဆးေက်ာင္းစရိတ္ကာမိေအာင္ ႏုိင္ငံျခားထြက္အလုပ္လုပ္ဖို႔ အရင္က တည္းကၾကံစည္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့အကိုက္ပဲေပါ့ ။ မူယာကလည္း ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ေက်ာ္ၾကားခ်င္တယ္ ဒီလို ျမန္မာႏုိင္ငံလို အစုတ္ပလုတ္ေသးေသးေလးထဲ ေနရရင္ သူ႔ အရွိန္အ၀ါေတာင္ ညွိဳးမွိန္ေသးတယ္ ထင္ေန တဲ့သူဆိုေတာ့ အဲဒီမွာတင္ သူတို႔ ၃ ေယာက္ စင္ကာပူဆိုတဲ့ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးထြက္ခြာႏုိင္ဖို႔အေရး အျပင္းအထန္ ၾကိဳးစားၾကပါေတာ့တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ - - -ဒီလိုနဲ႔ပဲ - - -။

(၆ လခန္႔ၾကာျပီးေနာက္ )

သူတို႔ ၃ ေယာက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ျဖဴျပာဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ စင္ကာပူမွာ ေရာက္ေနတာ ၄ ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ မိေအးတို႔ ၈ တန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းကဆိုပါေတာ့ မိေအးထက္လည္း ၃ ႏွစ္ေလာက္ၾကီးတယ္ ။ အဲဒီျဖဴျပာနဲ႔ မိေအးတို႔ ၃ ေယာက္အဆက္အသြယ္ရသြားၾကတယ္ ။ သူတို႔စိတ္ထဲ ၀မ္းသာေန လိုက္ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္စာေတာင္မဖြဲ႔ျပတတ္ေတာ့ဘူး ။ ျဖဴျပာ မူယာ သူဇာ ဆိုျပီး နာမည္ေလးေတြ ကလည္း ခပ္ဆင္ဆင္ လူေတြကလည္းေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ။ ျဖဴျပာကေျပာတယ္ သူ႔အိမ္မွာ အရင္ လာေနေပါ့ ျပီးမွ အိမ္ခန္းရွာအလုပ္ရွာ အစရွိသျဖင့္ေပါ့ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ ၃ ေယာက္ စင္ကာပူ ကၽြန္းႏုိင္ငံၾကီးကို ထြက္ခြာဖို႔က အသင့္ျဖစ္ေနခဲ့ပါျပီ သိပ္မၾကာခင္ကာလအတြင္းမွာ သူတို႔ စင္ကာပူသြား ဖို႔ရက္ က ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္ ။

မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ - - - အိမ္သားေတြတရံုးရံုးနဲ႔ စင္ကာပူျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးသြားမယ့္ သူတို႔ ၃ ေယာက္ ဟာ ေဆြ မ်ိဳးေတြ အလယ္မွာ တကယ့္ကို စစ္တိုက္ထြက္မယ့္ သူရဲေကာင္းေတြ လိုလိုေပါ့ ။ အားလံုးမ်က္ႏွာမွာ လည္း အေပ်ာ္ေတြ တ၀င္း၀င္း ေလယဥ္ေပၚတက္ခါနီးေတာ့ မိဘေတြက မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္း စမ္းစမ္းနဲ႔ႏွုတ္ ဆက္ရွာ တယ္ ။ တခါမွ မစီးဖူးတဲ့ ေလယဥ္ၾကီးစီးျပီး သူတို႔အိပ္မက္ထဲက ကၽြန္းႏုိင္ငံၾကီးခမ္းနားတဲ့ ျမိဳ႕ၾကီး ဆီသြား ရေတာ့မွာဆိုေတာ့ရင္ထဲမွာ လႈိုက္ကနဲ လႈိက္ကနဲ ျဖစ္ျပီးေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြေတာင္ေအး စက္ေန ရွာတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ မိဘေတြကို ႏွုတ္ဆက္လို႔ သူတို႔ ၃ ေယာက္ ေလယဥ္ေပၚတက္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့ - - ။

(စင္ကာပူႏုိင္ငံ )

အိုး - - ခမ္းနားလိုက္တာ ေလဆိပ္ၾကီးက တကယ့္ကို ရုပ္ရွင္ေတြထဲကအတိုင္း သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္လို႔ ။ မူယာ့စိတ္ထဲေတာ့ ဒီလို ျမိဳ႕မ်ိဳးမွ ငါနဲ႔တန္တာ လို႔ ေတြးမိလိုက္တယ္ ။ သူတို႔ ၃ ေယာက္ ေလယဥ္ေပၚကေနဆင္း ပစၥည္းေတြေရြးနဲ႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနတုန္း သူတို႔သူငယ္ခ်င္း ျဖဴျပာက လာျပီး ၾကိဳတဲ့အတြက္ သူတို႔ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပသြားၾကတယ္ ။ ျဖဴျပာေဘးမွာ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္ နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား တရုတ္လိုလို ခပ္ဆင္ဆင္ တစ္ေယာက္ပါလာတာေတြ႔ရေတာ့ သူတို႔စိတ္ထဲ ဒါျဖဴျပာနဲ႔ပတ္သတ္ေန သူျဖစ္ရမယ္လို ႔ေတြးမိ လိုက္ၾကေသးတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ကားေပၚမွာ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာရင္း ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္လာခဲ့ၾကတယ္ ။ ျဖဴျပာက မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ။ “ ဒါငါ့ အမ်ိဳးသား Mr.Lee တဲ့ မိေအးရဲ႕ မွတ္ထားၾကေနာ္ သူက ဒီက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ၾကီးတစ္ဦးေပါ့ ” အသိအမွတ္ျပဳ ေခါင္းေတြျပန္ညိတ္ျပၾကျပီး ျဖဴျပာ့ အိမ္ကို ဒီလိုနဲ႔ေရာက္သြားၾကပါေတာ့တယ္ ။ အိမ္လည္းေရာက္ေရာ Mr.Lee နဲ႔ျဖဴျပာတို႔ တိုးတိုးတိုးတိုးေျပာျပီး Mr.lee က ကားနဲ႔ အိမ္ကေနျပန္ထြက္သြားခဲ့တယ္ ။ သူဇာကေမးလိုက္တယ္ ။ “ ဟဲ့ ျဖဴျပာ နင့္အမ်ိဳးသားက အလုပ္ရွိ လို႔လား အျပင္ျပန္ထြက္သြားတာ ငါတို႔လာတာေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား ဟာ ” “ အာေျပပါတယ္ သူဇာရယ္ ငါရွင္းျပပါ့မယ္ နင္တို႔နားလိုက္ပါဦးလာ ငါအခန္းလိုက္ျပမယ္ ” “ ဟင္ အိမ္ကလည္း နင္တို႔ စံုတြဲပဲေနတာလား ဘယ္သူမွမရွိၾကဘူးလား ဟ ” သူဇာ အဲဒီလိုေမးလိုက္ေတာ့ ျဖဴျပာ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားတယ္ ။ ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပင္ လုိက္ျပီး “ အခုေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တည္း ဒီတိုက္ခန္းမွာ ေနတာဟ နင္တို႔လာေတာ့ အေဖာ္ရ တာေပါ့ ငါ့အမ်ိဳးသားက တစ္ပတ္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ပဲ လာအိပ္တာ ” “ဟင္ နင့္ဟာက လည္း ဘယ္လိုၾကီးတုန္း ” “ နင္တို႔သိရမွာဟာ ကဲ နားလိုက္ၾကပါဦး ငါအျပင္ခဏသြားဦးမယ္ ျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္ ”

မိေအး သူဇာ မူယာ တို႔ ျဖဴျပာမွာ တစ္ခုခုေတာ့လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားတာရွိရမယ္လို႔ေတြးမိလိုက္ၾကတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔သူတို႔လည္း ေရမိုးခ်ိဳးျပီး သူတို႔ ၃ ေယာက္အတြက္ေပးထားတဲ့အခန္းေလးထဲမွာ အနားယူေနလိုက္ၾကတယ္ ။ ခဏၾကာေတာ့ ျဖဴျပာတစ္ေယာက္ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ။ “ ကဲဘယ္ လိုလဲ ေနလို႔ေကာင္း ရဲ႕လားစင္ ကာပူက ” “ ေကာင္းတာေပါ့ဟ ငါေတာ့အိပ္မက္ထဲေရာက္ေနရသလိုပါပဲ ငါတို႔ အိမ္ခန္းလည္း ရွာရမယ္ ျပီးရင္ အလုပ္လည္းရွာရမယ္ေနာ္ ” “ စိတ္မပူပါနဲ႔ဟာ ငါတစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာပဲ ” “ ကဲပါေနပါဦး ခုနက နင္ေျပာ တယ္ေလ မစ္စတာလီက တစ္ပတ္၂ ရက္ေလာက္ပဲ ျပန္အိပ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုၾကီးတုန္းဟ” မိေအးက ေမးလိုက္ေတာ့ သူဇာ မ်က္ႏွာလည္း ညိဳးသြားတယ္ မ်က္ႏွာလည္း သိသိသာသာပ်က္သြားရွာတယ္ ။ “ တကယ္- -တကယ္ေတာ့ မစ္စတာလီမွာ မိန္းမရွိတယ္ ဟ ” “ ဟင္ ” အာေမဋိတ္သံေတြ တျပိဳင္တည္းလိုလို ထြက္ေပၚလာ တယ္ ။ “ ဟုတ္တယ္ မိေအး ငါ စင္ကာပူေရာက္တာ ၾကာလွျပီဆိုတာ နင္တို႔သိမွာပါ ငါ ျမန္မာႏိုင္ငံ မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူးဟာ ငါ စင္ကာပူႏုိင္ငံသားျဖစ္ခ်င္တယ္ မီးမလာေရမလာ နဲ႔ စုတ္ျပတ္ေန တဲ့ႏုိင္ငံမွာ ငါလူျဖစ္ရတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အေတာ္ေလးေအာက္က်ေနာက္က်ႏုိင္တယ္လို႔ ငါထင္တယ္ ငါ စင္ကာပူႏိုင္ငံသားျဖစ္ဖို႔ အတြက္အေကာင္းဆံုးနည္းက Singaporean တစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္လိုက္ ဖို႔ပဲမဟုတ္လား မစ္စတာလီမွာ မိန္းမရွိတာငါသိပါတယ္ သူက ငါနဲ႔အလုပ္အတူတူပဲေလ ရာထူးအၾကီးပိုင္း ထဲကေပါ့ ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္အတူတူလုပ္ရင္းျငိသြားၾကတယ္ဆိုပါေတာ့ဟာ မစ္စတာ လီက ကေလး ၃ ေယာက္ရွိတယ္ဟ သူ႔မိန္းမကလည္း စင္ကာပူသူပါပဲ ငါအခု PR (Permanent Resident - တရား၀င္ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ေနထုိင္ခြင့္ ) ရျပီေလ ဒါငါ့အိပ္မက္ပဲ ငါ ျမန္မာမဟုတ္ေတာ့ဘူး စင္ကာပူ သူၾကီးျဖစ္ေနျပီ ဟင္းဟင္း ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းသလဲ မစ္စတာလီကလည္းငါ့ကို အခုတုိက္ ခန္း၀ယ္ေပး ထားတယ္ေလ လစဥ္သံုးဖို႔လည္းပိုက္ဆံေထာက္ပံ့တယ္ ကဲ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ ” “ ဟင္ သူ႔မိန္းမ က မသိဘူးလား ” “ မသိေအာင္ေနတာေပါ့ဟ ” မိေအး က မသက္မသာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ေပမယ့္ မူယာနဲ႔ သူဇာကေတာ့ သာမာန္ရိုးရိုးပံုျပင္ တစ္ပုဒ္ကို နားေထာင္ေနရတဲ့အတိုင္း ဘာမွထူးျခားမႈမရွိသလိုပါပဲ ။ အဲဒီလိုနဲ႔ - - - ။

သူတို႔ ၃ ေယာက္စလံုး ျဖဴျပာရဲ႕အကူအညီနဲ႔ အိမ္ခန္းေလးတစ္ခု ကို စပ္တူငွားေနခြင့္ရသြားသလို အလုပ္လည္း အသီးသီးရသြားခဲ့ၾကတယ္ ။ ျမန္မာျပည္မွာ မနက္မိုးလင္းထခ်င္တဲ့အခ်ိန္ထလို႔ရေပမယ့္ စင္ကာ ပူမွာေတာ့ ႏွိဳးစက္ အ လန္းျမည္တာနဲ႔ MRT ကို သုတ္ေျခတင္ဖို႔အေရး ျပင္ဆင္ၾကရပါေတာ့တယ္ ။ မိုးလင္းမိုး ခ်ဳပ္ သူတို႔ မက္ေမာတဲ့ျမိဳ႕ၾကီးထဲ စက္ရုပ္ေတြလို သူတို႔အလုပ္ၾကရတယ္ ။ အခ်ိန္အေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့ အိမ္ကိုလည္း ေငြစနည္းနည္းပါးပါးျပန္ပို႔ႏုိင္ျပီေပါ့ ။ စားေသာက္စရိတ္နဲ႔ အိမ္ေနစရိတ္နဲ႔ တကယ္ တမ္းေတာ့လည္း သူတို႔ထင္ထားသေလာက္ေတြးထားသေလာက္ ဘ၀ေတြက တယ္ျပီးမခမ္းနားလွပါဘူး ။ တစ္ရက္ေတာ့ မိေအးတစ္ေယာက္ အလုပ္ဆင္းျပီးျပန္လာေတာ့ ျဖဴျပာ့အမ်ိဳးသား မစ္စတာလီရယ္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေယာကၤ်ားေလး တစ္ေယာက္ရယ္ မူယာရယ္ ေပ်ာ္ရြင္ စြာနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ လာၾကတာေတြ႔ လိုက္ရတယ္ ။ မိေအးလည္း၀မ္းသာ အားရနဲ႔သြားႏွုတ္ဆက္ တာေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ မူယာက မိေအးကို သာမန္ကာလွ်ံကာေလာက္ပဲ ႏွုတ္ဆက္ျပီးထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္ ။ မိေအးစိတ္ထဲ ဟာတာတာၾကီးက်န္ခဲ့တယ္ ။ ဘာေၾကာင့္ မူယာ က စိမ္းသြားရတယ္ဆိုတာလည္း သူ႔အေနနဲ႔မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပါပဲ ။ ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ပိတ္ရက္မွာ သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္ဆံုဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ၾကတယ္ ။

“ မူယာ နင္ငါ့ကို ဘာလို႔စိမ္းသြားတာလဲ ” “ မစိမ္းပါဘူး မိေအးရယ္ ဒါက စင္ကာပူေလဟာ ငါတို႔ စင္ကာပူ လိုေတာ့က်ငု့္ရမွာေပါ့ဟုတ္ဘူးလား ငါမစ္စတာလီသူငယ္ခ်င္းကို ေၾကြေနျပီဟာ ဒါေပမယ့္ သူ႔မွာလည္း မစ္စတာလီလိုပဲ မိန္းမနဲ႔ကေလး ၂ ေယာက္ရွိတယ္ဟာ မတတ္ႏုိင္ဘူးဟာ ငါလည္း Singaporean ျဖစ္ခ်င္တယ္ ” “ ဟင္ နင္အဲဒီလို မလုပ္ရဘူးေလ မူယာ ငါတို႔က ျမန္မာေတြေလဟာ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကို က်င့္သံုးရ မယ္ေလ နင္ သူ႔မိန္းမကို ကိုယ္ခ်င္းမစာဘူးလား ” “ ေတာ္စမ္းပါ မိေအးရယ္ နင္ဆရာမၾကီးမလုပ္စမ္းပါနဲ႔ လူဆိုတာကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ အေကာင္းဆံဳးတည္ေဆာက္ၾကတာခ်ည္းပဲေလ ငါလည္းငါ့ဘ၀ ငါ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ တာပဲ ေအာ္ေျပာရဦးမယ္ေနာ္ ငါနဲ႔ေနာက္တစ္ခါလမ္းမွာေတြ႔ရင္ျမန္မာလိုမေျပာပါနဲ႔ ငါရွက္လို႔ ” မူယာ ကေျပာေျပာ ဆိုဆို စင္ကာပူသူတစ္ေယာက္ပံုစံအျပည့္နဲ႔ထထြက္သြားပါေတာ့တယ္ ။ မိေအးနဲ႔ သူဇာ ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့ တစ္စံုတစ္ခု ေပ်ာက္ရွသြားသလို ရင္ထဲက်န္ေနခဲ့ေတာ့တယ္ ။ အဲဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ အထင္ၾကီး သူ တို႔ မက္ေမာခဲ့တဲ့ ကၽြန္းျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးဆီမွာ သူတို႔ မနက္မိုးလင္းအလုပ္သြား ညေနအလုပ္ျပန္ ညအိပ္ စက္ရုပ္ေတြတပိုင္းျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္ ။ တခါတခါေတာ့ စိတ္ထဲေပ်ာ္သလိုလို တခါတခါေတာ့လည္း ဘာမွန္းမ သိပဲ အေမ့ရဲ႕ ငါးပိေရေလးနဲ႔တို႔စရာေလး ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္း မန္က်ည္းရြက္သုပ္ေလးကိုလြမး္သလိုလို မိေအးရင္ထဲ တမ်ိဳးၾကီးပါပဲေလ ။

အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ႏွစ္လရာသီအလီလီေျပာင္းလာခဲ့ပါျပီ။ စက္ရုပ္တပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူတို႔ ေတြဘ၀ ကေတာ့မေျပာင္းေသးပါဘူး ။ အခက္အခဲမ်ိဳးစံုနဲ႔ ဒါ ႏိုင္ငံျခားထြက္လုပ္ခ်င္တဲ့ေရာဂါပါလားလို႔ မိေအးကိုယ့္ကိုယ္ ကိုေတြးမိလိုက္တယ္ ။ ဒီႏွစ္ေတြၾကားမွာ သူဇာလည္း လက္ထပ္လိုက္တယ္ ။ အိမ္ကိုေတာင္ အင္တာနက္ကေန ပဲ ဖုန္းေျပာျပီးအေၾကာင္းၾကားလိုက္ရတယ္ ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ သူလည္း PR ရခ်င္လို႔ပါတဲ့ ။ မိေအးစိတ္ထဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို အေတာ္ခ်ဥ္ေနပါျပီ ။ ဘယ့္ႏွယ့္ တရား၀င္ ရာသက္ပန္ေန ထိုင္ခြင့္ရခ်င္တာ နဲ႔ပဲ စင္ကာပူအမ်ိဳၚသားတစ္ေယာက္ (မိန္းမရွိရက္ၾကီးနဲ႔ေတာင္ ) ယူၾကသတဲ့ အံ့ေရာအံ့ေရာ ။ သူတို႔ေမြးလာမယ့္သား သမီးေတြကလည္းဘယ္ေတာ့မွ ျမန္မာျပန္မျဖစ္ေတာ့ဘူး စင္ကာပူသားေလးေတြ စင္ကာပူ သမီးေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့မွာ ။ မိေအး မေပ်ာ္ေတာ့ဘူးလို႔ ကုိယ့္ကိုယ္ကို သတိထားမိလိုက္တယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိေအးဘ၀ကို အေျပာင္းလဲနဲ႔စတင္ၾကံဳလိုက္၇ပါေတာတ့ယ္ ။

မစ္စတာ ေဟာင္ တဲ့ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴ သေဘာေကာင္းမဲ့ရုပ္နဲ႔ သူ ကို မစ္စတာေဟာင္က အရမ္းဂရု စိုက္တယ္ေလ ။ အိုးခ်င္းထားအိုးခ်င္းညိဆိုသလို အေနနီးေတာ့လည္း မိေအးတစ္ေယာက္ တစ္ခါမွ မခုန္ဖူးတဲ့ရင္ေတြ မီးရထားၾကီးခုတ္ေမာင္းသလို တုန္ခါေနရျပီေပါ့ ။ မိေအးစဥ္းစားထားတာရွိတယ္ ။ သူ႔သူငယ္ ခ်င္း ေတြလိုေတာ့မိန္းမရွိတဲ့သူကို ယူတဲ့သူမျဖစ္ေစရဘူးေပါ့ေလ မစ္စတာေဟာင္ကို သူစံုစမ္းရမယ္ ။ သူ႔ဘ၀မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္တစ္ခါနာျပီးျ႔ပီမဟုတ္ပါလား ။ ဒီလိုနဲ႔႔ဲ မစ္စတာေဟာင္က မိေအးကို ခ်စ္ေရးဆိုလိုက္ပါျပီ ။ ကဲ မိေအး ညည္း ဘာဆက္လုပ္မလဲ စဥ္းစား- - စဥ္းစား ။ မိေအး တစ္ေယာက္ အသည္းအ သန္စဥ္းစားေနရပါေတာ့တယ္ ။

မစ္စတာေဟာင္ရဲ႕အိမ္ကို သြားျပီး စံုစမ္းဖို႔ မိေအးဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ ဟုတ္တယ္ သူ႔ဘ၀မွာ ႏွစ္ ခါအနာမ ခံနိုင္ဘူးေလ ။ အကယ္၍ မစ္စတာေဟာင္က လူပ်ိဳလူလြတ္ ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔ညားၾကျပီး သားသမီးေမြးရင္ ျမန္မာပဲျဖစ္ရမယ္ ျမန္မာျပည္မွာပဲေနရမယ္လို႔ သူ စဥ္းစားထားျပီးသား ။ ဒါေတာင္ Singaporean တစ္ေယာက္ကို ယူမိလို႔ သူ႔ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္အထိ ဘယ္အခ်ိန္ထိ လိပ္ျပာမသန္႔ ပဲေနရမလဲမသိ အို- - ဒါေတြထားပါေလ အခ်စ္က အဓိကပဲမဟုတ္လား လူမ်ိဳးမတူတာနဲ႔ပဲ မယူရေတာ့ဘူး လား မိေအးလည္းဒီေလာက္ေတာ့ေခတ္မွီပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ မိေအး မစ္စတာေဟာင္ အိမ္ကိုေရာက္သြားခဲ့ပါျပီ ။ အိမ္ျခံ၀မွာ အသားျဖဴျဖဴ ခပ္၀၀ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ဆင္းလာျပီးၾကိဳတယ္ ။ “ မစ္စတာေဟာင္အလုပ္သြားပါတယ္ရွင္ ဘာေျပာေပးရမလဲ အိမ္ထဲ၀င္ထိုင္ပါဦးရွင္ကၽြန္မသူ႔အမ်ိဳးသမီးပါ သမီးေရ ဧည့္သည့္အ တြက္ေနရာေပးပါဦး ” “ ဟိုဟို မထိုင္ေတာ့ပါဘူးရွင္ အလုပ္ကိစၥေလး လာေမးတာ ပါ ျပန္လုိက္ပါဦးမယ္ ေက်းဇူးပါရွင့္ ” မိေအး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာျပီး ျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္ ။

#########################

အျပန္လမ္းမွာ မိေအး Genenration ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရကို စဥ္းစားလာမိတယ္ ။ Generation ဆိုတာဘာလဲ မ်ိဳးဆက္ ေပါ့ မ်ိဳးရိုးကို ေစာင့္ထိမ္းတဲ့မ်ိဳးဆက္ ။ မိေအးဆိုတဲ့သူမက ျမန္မာေလ ျမန္မာမ်ိဳးဆက္ကို မေပ်ာက္ရေအာင္ ထိမ္းသိမ္းရမွာ မိေအးတာ၀န္ မိေအးတို႔လို အမ်ိဳးသမီးေတြတာ၀န္ပဲမဟုတ္လား ။ မစ္စတာေဟာင္ကို သူ စိတ္လႈပ္ရွားမိတယ္ ရင္ခုန္မိတယ္ဆိုတာ မိေအး၀န္ခံပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမရွိျပီးသား Singaporean တစ္ေယာက္ကို ယူမွ PR ရမယ့္ အျဖစ္ၾကီးလား ဟင့္အင္း အကယ္၍ သူခ်စ္စိတ္နဲ႔ ဇြတ္လက္ခံလိုက္ရင္ သူ႔သားသမီးေလးေတြ က ျမန္မာမဟုတ္ေတာ့ဘူး စင္ကာပူကေလးေတြျဖစ္ကုန္မွာေပါ့ မိေအးရင္ထဲ က်ဥ္ကနဲ ဆက္ကနဲ နာေနတယ္ ။ မိေအး မငိုပါဘူး မ်က္ရည္လည္းမက်ေတာ့ဘူး ။ ဒီေလာက္ေတာ့ စိတ္ဓါတ္က မာတယ္ေလ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ မုန္းတီးမိသြားတယ္ ။ မစ္စတာေဟာင္ကို ရုတ္တရက္ လမ္းမွာ မိေအးဆံုလိုက္ရတယ္ ။ မစ္စတာေဟာင္ကလည္း အံ့ၾသေနတဲ့ပံုပါပဲ ။ သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ့ ၀မ္းသာအားရေျပးလာတယ္ ။ အနားေရာက္ေတာ့မိေအး လက္တစ္ဖက္ေျမာက္တက္သြားတယ္ ။ မစ္စတာေဟာင္ ရဲ႕ပါးကို မိမိရရ ရိုက္ခ်လိုက္တာပါပဲ “ ဟင္ မင္းမင္း ဒါဘာလုပ္တာလဲ ” “ အဟက္ ဘာလုပ္တာလဲ ဟုတ္လား ရွင္ကၽြန္မကို လိမ္တဲ့အတြက္ ေပါ့ ရွင့္မွာမိန္းမရွိရဲ႕သားနဲ႔ မ်ားကၽြန္မကို ခ်စ္ေရးဆိုတဲ့အ တြက္ေပါ့ ” “ ဟဟဟဟ ဘာမ်ားလဲလို႔ကြာ မိန္းမရွိတာဘာျဖစ္တုန္းကြ မင္းတို႔ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဒီမွာ ရာသက္ပန္ေနခ်င္ရင္ငါတို႔စင္ကာပူသားေတြကို လက္ထပ္ယူ ငါတို႔က မင္းတို႔ေနဖို႔စား ဖို႔ေပးမယ္ ဒါဆန္းသလားကြာ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဒီလိုခ်ည္းပဲဟာကို သိပ္မေတြးစမ္းပါနဲ႔ မင္းလည္း ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲပါပဲ ” စကားမဆံုးခင္ မိေအးမ်က္လံုးထဲ ျပာထြက္သြားတယ္ ျပီးေတာ့ မိေအး ဘာလုပ္လိုက္မိ တယ္ မသိေတာ့ဘူး သူသတိျပန္ရလာတဲ့အခ်ိန္ မစ္စတာေဟာင္တစ္ေယာက္ေခြေခြကေလး လဲက်ေနပါျပီ ။ “ အဲဒါမွတ္ထား ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ရွင္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ေစာ္ကားလို႔မရဘူးဆိုတာ သက္ေသျပလိုက္တာပဲ ေနာက္တစ္ခါဆို ရွင့္ကို အေသသတ္မယ္ ” ေျပာျပီး မိေအး လွည့္ထြက္လာတယ္ ။ သူ ဒူးေခါင္းနဲ႔မစ္စတာေဟာင္ ရဲ႕ ခ်က္ေအာက္ပိုင္းကို ၀င္တိုက္ပစ္လိုက္တယ္ ဘာျဖစ္သြားသ လဲေတာ့မ သိေတာ့ဘူး ေတာ္ေတာ္ျပင္းတယ္လို႔ေတာ့ မွတ္မိလိုက္တယ္ ။ ခံပေလ့ေစ ဒါမွ ဒင္းတို႔မွတ္ မွာမဟုတ္လား ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိေအး အားလံုးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိလိုက္ပါျပီ သူဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာကိုေပါ့ သူ႔အိမ္မက္ ထဲမွာလည္း “ Generation အေပ်ာက္ခံေတာ့မွာလား မိေအးရယ္ ” လို႔ လူတစ္ေယာက္က လာလာေမးေနသလိုပါပဲ ။ သူ ေခါင္းအတင္းခါတယ္ ဒါေပမယ့္ေခၽြးေစးေတြနဲ႔ သူ လႈပ္မရဘူး ။ အိပ္မက္က လန္႔နိုးလာတဲ့အခါမိေအး စာတစ္ေစာင္ ထိုင္ရိုက္ေနခဲ့ပါတယ္ ။

“ အလုပ္ထြက္စာ ” တဲ့ ။

အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ generation အေၾကာင္း ေျပာရမည္
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို စင္ကာပူအေၾကာင္းေျပာရမည္
PR ရခ်င္၍ အိမ္ေထာင္ရွိေယာကၤ်ားေတြကို လက္ထပ္ယူေသာ မ်ိဳးမစစ္ေတြအေၾကာင္းေျပာရမည္
လမ္းမွာေတြ႔လွ်င္ ျမန္မာလို႔အထင္ခံရမွာစိုးလို႔ ျမန္မာစကားမေျပာေသာ မ်ိဳးမစစ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာရမည္
မစ္စတာေဟာင္လို ကာမမုဆိုးေတြအေၾကာင္းလူေတြသိေအာင္ေျပာရမည္

မိေအး ေျပာစရာေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ ။ မိေအး ရင္ထဲ ျဖဴ၀င္းျပာသန္႔လို႔ေနတယ္ ၾကည္ႏူးေနတယ္ သူခ်စ္ တဲ့ ျမန္မာျပည္ အေမ့ကိုျပန္ေတြ႔ရေတာ့မည္ ။ သူ႔ generation ေလးေတြ ျမန္မာစစ္စစ္ပဲျဖစ္ရမည္ ။ မိေအးသည္ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ရလိမ့္မည္ ။

(အခုေရးတဲ့ေဆာင္းပါးေလးထဲက မိေအး ၊ သူဇာ ၊ မူယာ ၊ ျဖဴျပာ ဆိုတာ နာမ္စားေတြျဖစ္ပါတယ္ ။ အမည္နာ မည္သက္သက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ မရွိပါဘူး တိုက္ဆိုင္ၾကသူတိုင္း နာတတ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္ ။ )
သက္တန္႔ခ်ိဳ
April 24-2012
12;25 Noon

ဒီဇတ္လမ္းေလးကို ေအာက္ပါ ေပးစာေလးေၾကာင့္ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ၀န္ခံပါတယ္ ။

Hi Brother,

I am one of your subscribers who admire you.I would like to advice and propose that if you feel free, to write for myanmar girls who working at overseas to keep and protect myanmar generation.Because brother you know, I heard and seen some of the myanmar girls in singapore (not all girls) married to singaporean for their so many reasons.One of the myanmar girls who working with my fri at same company married to singaporean who have wife and childrens to improve her life.Now this singaporean bought the house for her and provide so many things and she said to us that she is so happy. I see for his wife behalf of her , how his wife feel and I can understand for his wife also.But why can she stay happy?She is know only for her life and she don't scared to destroy the others people family.And also if she born the baby, the baby also not myanmar generation and also become singaporeans. Another myanmar girl who is the friend of my roomate sister also married to singaporean for same reason.I understand that all of the people wanna improve their life easily and smoothly but they have so many ways to do it.Not only have this one way to marry foreigners and to marry the married men to destroy the others' family.If they make this way, really they can happy forever?They can marry myanmar men and they can marry single men.In my concern is myanmar girls or myanmar men whoever need to keep our myanmar generations and need to keep their standard. Thanks a lot for to read my letter .I can't and don't understand how to write and how to give the knowledge to myanmar people to keep our generation.So i remember to brother because I know that brother gave alot of knowledge to people about all of the things. If brother feel free,may I request to write about this for all of myanmar girls or myanmar men whoever wanna marry to foreigners and married men.

Best Regards with  သက္တန့္ခ်ိဳ